moto

BLOG'S "SAK ENENGE" IKI, ORA KANGGO NDADEKNE SENGSORO LIYAN....
OPO MANEH GAWE NGRUSAK LIYAN.....
NEK ONO GUNANE AYO DI JUPUK...
MENOWO ORA ONO GUNANE...
YO WIS...
OJO DILEBOKNE ATI....

UNGELAN PAMBUKO

SUGENG RAWUH SEDEREK SEDOYO....
MUGIO PINARINGAN RAHAYU
WILUJENG NIRSAMBIKOLO

Senin, 22 April 2024

Cerita Wayang

Wayang Kulit.

Lakon     : Semar Boyong (Babare Wahyu ALUMNI 87).

Gagrak   : Bukan Yogyakarta, Bukan Surakarta, Bukan Banyumasan, Bukan Jawa Timuran – Tapi Sak Senenge Dewe
Dalang
  : Ki Arep Gelemrono.

Swuh rep doto pitono. Hanenggih meniko ngkang dipun wastani negari Ngastino. Negari ingkang toto tentrem karto raharjo, subur kang sarwo tinandur murah kang sarwo tinuku. Negari ingkang panjang punjung,  jembar jajahanipun, lebet pacopatanipun, adoh kuncaranipun, kasonggo pratiwi kaapit samodro lan gunung-gunung.


Lhah meniko sang noto prabu Duryudono lenggah wonten dampar kencananipun ingkang sampun sarimbit kaliyan Patih Sengkuni, Begawan Durno, Adipati Ngawonggo ugi mboten kasupen poro satriyo Ngastino Dursosono, Durmogati, Citraksi,  lan lintunipun ingkang sampun sami sebo samapto ing damel wonten parepatan agung.

Saklintunipun meniko, wonten ugi noto Dwarawati prabu Kresno, noto Manduro prabu Bolodewo, inggih sampun makempal wonten ing siti hinggil Ngastino, sak perlu netepi uleman saking noto Ngastino prabu Duryudono.

*Teko mengkono meniko Prabu Duryudono lamunto dereng kawijiling lesan*. Ooooong.............

Duryudono :  
“Sami pinaringan rahayu praptanipun panjenengan kakang Prabu Dworowati tuwin kakang Prabu Manduro wonten Ngastino mriki...?

Kresno :
“Kasinggihan yayi, pikantuk dungo yayi Duryudono, rawuh kulo wonten Ngestino mriki niskolo....Pangabekti kulo kunjuk dateng yayi Duryudono....”.

Duryudono :

“ngGeh kakang prabu....pangabekti kulo tampi, kulo undi ing mustoko mugi dados jimat paripeh...”.

 

Bolodewo :
“Iyo yayi, tekaku ing kene ora ono alangan opo-opo...Bektiku tampanono yayi...”.

 

Duryudono :

“ngGeh...sampun kulo tampi, pangabekti kulo tampi, kulo undi ing mustoko mugi dados jimat paripeh...”.

Lajeng Durno, Sengkuni, lan poro satriyo Ngestino ugi ngaturaken pembage kaliyan prabu Kresno lan Bolodewo.

Duryudono :

“Kakang Prabu Dworowati ugi Kakang Prabu Manduro, wonten ing pasewakan agung meniko kulo bade nyuwun sanjoto pitulungan dumateng panjenengan sami, mugi kakang Semar purun kaboyong wonten negari Ngastino mriki...”.

Durno :

“Inggih sinuwun..., Ngastino perlu pusoko urip inggih meniko kakang Semar...”.

Sengkni :

“Kadingaren wakne ngGondel Durno kok ora nganggo lole..lole...”.

Durno :

“Saiki lole-lole ora tak nggo sik....wong-wong yo wis podo eruh nek lole-lole kuwi wekku..., lole-lole wis tak daftarke neng HKI....nek nganggo lole-lole kudu nguwehi aku royalti....  Adi Cuni ra sah crigis....”.

Dursosono :

“Hahahaha.....wong 2 kuwi ketoke sak omah ning ora rukun....”.

Durmogati :

“HKI itu apa kang Dul.... Trus siapa yang tidak lukun kang..., Man Cengkuni  dan mbah Dulno yo kang... Memang dali dulu kalo keduanya ndak lukun kang”.

Dursosono :

“HKI kuwi singkatan Hak Kekayaan Intelektual. Lha iyo to le....nek rukun malah kiamat koyoke.....hahahahahahaha”.

Citraksi :

“Wi...wi..wi..wis ben a..a..a ae to ka..ka..ka..kang. Te..te...rah wo..wo...wong 2 ku..ku..kuwi ko..ko..koyo ba..ba..banyu ka..ka..ka karo le..le...le...lengo...”.

 

*Kagyat risang kapirangu. Rinangkul kinempit-kempit*. Ooooooooong.

Dhog..dhog..dhog...dhog. ..dhog..dhog...dhog.

 

Kresno :

“Yayi Duryudono....., cobi panjenengan ngilo dateng pribadi ndiko piyambak, menopo panjengan sampun netepi jejeg’ing adil. Kados pundi suarane poro nayoko ugi poro pangembating projo.... sami sambat awit tindak tanduk paduko ingkang adigang adigung adiguno. Saklintune meniko, manah panjenengan mboten wening, mboten resik, pikiran panjenengan mboten jejeg, gampil kablithuk kaliyan ilat manisipun paman Sengkuni meniko. Rino wengi mboten woten saklintune kejawi namung mikir kados pundi amrih sirnone poro Pandowo. Duh yayi Duryudono...., Paduko kedah emut, Ngastino meniko kagunganipun sinten. Paman Pandu sakderengipun sedo titip negari Ngestino meniko, mbenjang menawi poro Pandowo sampun sami dewoso, Ngestino meniko kapurih dipun antukaken dateng poro Pandowo, nanging buktine menopo sakmino?? Negari Ngastino taksih paduko kangkangi. Yayi Duryudono taksih ongkang-ongkang wonten dampar kencono Ngastino. Padahal kedahipun Ngastino wekdal meniko sampun wangsul dateng ibu Kunthi tuwin poro Pandowo....”.

 

Bolodewo :

“Hahahahaa....Interupsi...., mulai kapan Kresno ngango bahasa “padahal”. Kamongko padahal kuwi ukoro sing neng negoro monco kono...”.

 

Kresno :

“Kakang prabu Manduro mboten usah cawe-cawe babagan meniko, ndamel ‘padahal’ menopo mboten niku nggih sak kerso kulo....wong niki gagrak ‘waton muni’....”.

 

Bolodewo :

“Wooo iyo ding....aku kok lali, kamongko neng nduwur kae ono tulisan gagrak “waton muni”, sori..sori nek ngono yayi...”.

 

Kresno :

“Kulo lajengaken. Yayi Duryudono......panjenengan nglenggahi Ngestino mboten wonten labuh-labetipun sak cuil-cuilo, yayi Duryudono namung prasasat thenguk-thenguk nemu gethuk, babar blas mboten wonten pangorbananipun yayi Duryudono tumrap negari Ngestino mriki, saklintunipun meniko....minggah dados noto Ngastino namung modal Nepotisme saking romo paduko paman Destoroto..., ugi Yayi Duryudono kedah emut, sinten kakang Semar meniko, katingale namung kawulo alit, gesange namung kesampar-sandung, nanging kakang Semar meniko Bethoro Ismoyo ingkang ngejowantah, kakang Semar lilo gesange sak wontenipun, mboten gadah pepinginan ingkang muluk-muluk, nanging..., nanging kakang Semar gadah manah, gadang tanggel jawab murih amrih kados pundi Ngarcopopodo meniko saget tentrem. Kados pundi amrih saget memayu hayuning keluargo, memayu hayuning pribadi lan memayu hayuning bawono... Menopo yayi Duryudono sampun nindakaken ingkang sampun kulo aturaken kolowau....? Duh yayi....mbok inggih sampun mboyong kakang Semar.... Yayi Duryudono bade mboyong kakang Semar prasasat kecebol nggayuh lintang....”.

 

Dhog.....dhog...dhog...dhog....dhog....

*Bumi gonjang-ganjing langit kelap-kelap katon, lir kincange sang maweh gandrung, sabarang kadulu wukir moyhag-mayhig*.....ooooooong.

Dhog.....dhog...dhog...dhog....dhog....

 

*Kados den remuk-remuk’o  manahipun prabu Duryudono, raupan mbrabak abang, kuping kroso panas mirengke ature noto Dworowati. Dodo seseg, ambegkan ampeg, prasasat ora biso ngucap. Prabu Duryudono mboten pamit, jengkar saking pasewakan agung ninggalaken prabu Kresno lan prabu Manduro Bolodewo*.

 

Dhog.....dhog...dhog...dhog....dhog... dhog.....dhog...dhog...dhog....dhog....

 

Sengkuni  :

“Nyuwun pangapunten, sampeyan meniko tamu...nanging sampun kumo wani ngonek-onekne ratu. Lhaah meniko akibate...sampeyan mboten diajeni kaleh Sinuwun Prabu Duryudono....”.

 

Bolodewo :

“Iki wisone Ngestino....Iki racune ndunyo...angger ndunyo kuwi eneng Sengkuni ora bakal tentrem...”.

 

Kresno :

“Sumonggo kakang Manduro...kito wangsul dateng Dworowati....”.

 

Bolodewo :

“Ayo yayi...kakang derekake..”.

Kresno lan Bolodewo muleh menyang negarane. Ing pasewakan agung Patih Sengkuni mrintahake Adipati Karno supoyo menyang Karangkadempel, mboyong Ki Lurah Semar.

 

Sengkuni :

“Anak-anakku poro Kurowo...tak kongkon kowe kabeh ngantheni nak prabu Ngawonggo menyang Karangkadempel, saperlu mboyong kakang Semar, menowo kakang Semar ora gelem, kapekso kowe-kowe ngrudo pekso kakang Semar digowo neng Ngestino....ojo lali tumbak-panah digowo, gaman gabluk diungkal, bedil podo diisi mimis...”.

 

Dursosono :

“Perkoro budal kuwi gampang.....sing perlu niku SPJ ne Man...SPJ sampeyan tanda-tangani trus sampeyan kirim nota dinas teng bendahara ingkang rinciane pengeluaran kas kados niki : transporte darat menopo udara, uang makan, transport lokal, biaya penginapan...hotel bintang lima nopo muk losmen, biaya tak terduga, biaya oleh-oleh anak istri dirumah, mboten kesupen uang saku...Man...”.

 

Durmogati :

“Naah...itu saya sangat setuju, kalena lesiko tugas dali Man Cengkuni ini agak belat...kalo ke Kalangkadempel itu melewati hutan belantala, banyak binatang buas belum lagi kalo sakit dipeljalanan, biaya lumah sakit mahal. Juga belum ketahuan di Lumah Cakit itu menelima BPJS kecehatan apa tidak...itu yang pellu dipikilkan oleh Man Cengkuni...”.

 

Citraksi :

“Be..be..betul ...i...i...tu...se..se..sebabnya...”.

 

Dursosono :

“Wis...wis...wis... Citraksi ora usah melu urun rembug...omonganmu kesuwen...bature wis teko enggon kowe sik neng ngarep gapuro Ngestino...dadi pendengar yang baik saja...pokok sego mateng keplok-keplok, kancane mangan melu mangan, kancane udut melu udut...wis to...penak-penak...”.

 

Sengkuni :

“Aku ki bingung nuruti kekarepane bocah-bocah iki...ora tak turuti ra podo budal...tak turuti kok jalukane neko-neko...., iyho tak turuti penjalukmu kabeh...nanging nganti lirwo ing gawe, ora kasil mboyong kakang Semar, kowe kabeh tak ukum, ukuman sing abot tak pecat sing entheng tak kon ngresiki WC....”.

 

Dursosono :

“Aku pokoke iyess.... nompo ampop siap segala resiko...kasil ora kasil kuwi gumantung marang Gusti, manungso sakdermo nglakoni...”.

 

Durmogati :

“Saya sependapat dengan kakang Dursosono.....”.

 

Durno :

“Loleeeee-lole...sumo lole....pupus jati abang warnane...sing merak ati sopo sing nduwe...hawelloh...hawelloh.... Wis...ojo podo saur manuk, mengko malah ra ndang budal-budal...Ayo aku yo tak melu neng Karangkadempel saperlu melu urun rembug supoyo kakang Semar gelem diboyong....”.

 

*Hanjrahing kang puspito arum, kasliring samirono mring*. *Sekar gadung, gandhanyoooo*... Oooooooooong. Dhog..dhog..dhog...dhog. ..dhog..dhog...dhog.

 

Lah memiko ingkang kawastanan Karangkadempel. Laladan ingkang adem ayem, gemah ripah loh jinawi, subur kang sarwo tinandur murah kang sarewo tinuku. Sinten to ingkang nglenggahi Karangkadempel mboten sanes ki Lurah Bodronoyo. Ki Lurah Semar lenggah wonten amben emper  jinagongan kaleh Gareng, Petruk lan Bagong. Ing mengkono ingkang dereng kawioseng lisan.

 

Semar :

“Laaee....Laaaee.....Mbegegeg ugeg-ugeg sak dhulito hmel..mhel...., Thole Gareng, Petruk lan kowe Bagong...Bapakmu iki pingin ngertakne piye kahanane Ngamarto saiki thole...Bapak wis suwe ora sowan menyang Ngamarto piye kabare poro bendoromu thole...”.

 

Gareng :

“Iki sopo sing njawab pitakone romo Semar... aku,Petruk opo Bagong...?”.

 

Bagong :
“Aku luwe...dadi nek luwe ki arep ngopo-ngopo wegah....”.

 

Patruk :

“Dapure Bagong ki yhoo ngono kuwi.....dikongkon nek eneng duite budal, nek ora eneng ethok-ethok wetenge senep.... wis sing njawab aku wae...”.

 

Gareng :

“Yo wis kowe wae Truk....kowe bocah sing lantip pikirmu...kono jawaben pitakone romo Semar...”.

 

Petruk :

“Sesambungan karo pitakone romo Semar, kahanan Ngamarto saiki wis maju Mo...kawulo alit podo rukun ora podo cecongkrahan, dalan-dalan wis alus ora koyo biyen... Bantuan dana desa sak milyar soko Ngamarto yo wis digunakake kangge mbangun infrastruktur desa, saiki yo wis ono gapurone dalan sing mlebu neng Ngamarto, opo maneh arep nyedaki dino ambal warso kamardikan...dalan-dalan wis akeh gendero werno gulo-klopo, pokok Ngamarto saiki wis rejo...”.

 

Semar :

“Eeeee...koyo mengkono thole kahanane Ngamarto, syukur bage sewu.... romo melu seneng menowo kahanane mau sing koyo mbok omongke kuwi....”.

 

Gareng :

“Terus ngene Mo....jarene Prabu Puntodewo arep mboyong ramane Semar...perlune yokuwi sak wetoro ramane Semar arep diboyong neng Ngamarto....mboh engko sopo sing dikongkon menyang Karangkadempel....ketoke salah siji putrone poro Pandowo Mo....”.

 

Semar :

“Aku iki nolak yo ora, gelem yo ora janji....mboh engko lakone piye....”.

 

Naliko Semar jejangongan karo anak-anake, ora sawetoro suwe poro Kurowo tumekan Karangkadempel. Dhog...dhog....dhog....dhog....dhog.....dhog....dhog.....

 

Semar :

“Eeehh kulo waspadaake meniko wonten tamu saking Ngestino....Begawan Durno, Adipati Ngawonggo, Raden Dursosono, Raden Citraksi lan Raden Durmogati...pangabekti kulo kunjuk dateng sampeyan sedoyo.....”.

 

Karno  :

“Iyho kakang Semar...tibo sepodo-podo....”.

 

Semar :

“Wonten damel ingkang pundi panjenengan sami rawuh dugi Karangkadempel mriki...?”.

 

Karno  :

“Tekaku menyang Karangkadempel ora ono liyo ngembani dawuhe kakang Prabu Duryudono minto kakang Semar gelemo diboyong neng Ngestino....”.

 

Durno :

Iyho kakang Semar....koyo mengkono kuwi aku lan poro Kurowo antuk dawuhe Prabu Duryudono...”.

 

Nembe sami rerembagan...dumadak satrio saking Pringgondani Raden Gatotkoco rawuh dateng Karangkadempel. Dhog...dhog...dhog....dhog....dhog....dhog...dhog.....

Semar :

“Eeehhh...meniko bendoro kulo saking Pringgondani....wilujeng gus....”.

 

Gatotkoco :

“Antuk dungo berkah Wo Semar, tekaku ora ono alangan siji opo...”.

 

Semar :

“Sak sampune asat kringet ndiko...wonten damel menopo rawuh sampeyan dateng Karangkadempel mriki...gus...”.

 

Gatotkoco :

“Wo Semar....aku dikongkon paman Puntodewo supoyo kakang Semar gelem diboyong menyang Ngamarto....”.

 

Semar :

“Eh eh eh eh eh....gek lelakon opo iki....Sing kono pingin mboyong aku, sing kono maneh yo pingin mboyong aku...njur kepiye iki....”.

 

Durno :

“Loleee...lole  sumo lole....Sing teko disik aku lo kakang Semar...yo kudune melu Kurowo....”.

 

Gatotkoco :

“Mboten saget....poro pepunden Pendowo sampun sami sayuk rerembagam menawi kakang Semar meniko labuh-labete dateng Ngamarto ageng sangat...naliko lampahan Wahyu Makuthoromo, Paman Arjuno ingkang pikantuk wahyu ingkang ngetutaken kakang Semar...lan lampahan-lampahan lintunipun asring kakang Semar nderekaken poro satrio Ngamarto....”.

 

Dursosono :

“Mbok ngalaho ae to Thut...tekamu rak keri disik aku....nek ra ngalah arep perang karo Kurowo po piye...?”.

 

Gathotkoco :

“Sumonggo paman Dursosono menawi bade njajal kekiyatane Gathotkoco....”.

 

Dursosono :

“Ora..ora Thut....edan po piye perang mungsung ponakane dewe....ah sing ora-ora ae...”.

 

Yahni yahning talogo kadi langit....oooooooong... Dhog...dhog...dhog....dhog....dhog....dhog...dhog....

Semar :

“Duh dewo....gek lelakon opo iki....”.

 

Ki Lurah Bodroyono sedakep ngeningke cipto menepke poncodriyo...nyuwun dumateng Gusti murbehing dumadi mugi kasembadan ingkang dipun sejo.........Oooong.....

 

Semar :

“Kados pundi bingunge ati kulo...kados pundi ruwete pikiran kulo, kados pundi mosak-masike poncodriyo kulo...panjenengan sami bade mboyong kulo...lha kulo meniko namung setunggal... inggih...inggih...nanging dipun koyo ngopo kulo tetep nglampahi. Nanging ngeten nggih den... Pendowo utawi Kurowo saget mboyong Semar nanging kedah ndamel srono...”.

 

Gatotokoco :

“Sranane opo kakang Semar....?”.

 

Durno :

“Iyho....Sranane opo kakang Semar....”.

 

Semar :

“Sranane inggih meniko... Sok sinten to kemawon ingkang saget mbabaraken Wahyu ALUMNI 87 inggih meniko ingkang saget mboyong Semar...”.

 

*Kagyat risang kapirangu. Rinangkul kinempit-kempit*. Ooooooooong.

Dhog..dhog..dhog...dhog. ..dhog..dhog...dhog.

 

Durno :

“Lolee...lole sumo lole....mangan jadah disambi fitnes.....awak lungkrah pikiran ngenes....haweloh...haweloh... Kakang Semar, sak ngertiku ALUMNI 87 kuwi udu wahyu, nanging jeneng grup sing neng monconegoro kono....”.

 

Semar :

“Begawan Durno menowo sampeyan lantip pikirmu, ora mung jeneng grup, nanging kuwi saktemene wahyu...ngono...”.

Durno :

“Aku ora eruh kakang Semar, wis aku lilo ora biso mboyong kakang Semar neng Ngestino...”.

 

Sengkuni :

“Ayo Dur muleh neng Ngestino...wakne ngGondel ra biso njawab opo sing dikandakake kakang Semar.....”.

Dursosono :

“Hahahahahaha........kawit biyen mulo, jeneng Kurowo kuwi ra tau kasil. Ngedepi poncoboyo mesthi kalahe.... Nggayuh wahyu kerep mleset......rabi kerep ditolak....pintere Kurowo ki muk siji thok.. mbanting kertu. Angger remi, 41, domino, ceki, udu nomer togel malah kerep menang....hahahhaa....ayo man muleh mawon Man....”.

 

Yahni yahning talogo kadi langit....oooooooong... Dhog...dhog...dhog....dhog....dhog....dhog...dhog....

 

Gatotkoco :

“Wo Semar...aku iki putro panenggak Pandowo Romo Werkudoro....sak mesthine yen saithik akeh aku weruh Wahyu ALUMNI 87 mergo wis nate dicritani karo Paman Puntodewo....”.

 

Semar :

“nJajal gus....sampeyan babaraken wahyu ALUMNI 87 niku....?”.

 

*Hanjrahing kang puspito arum, kasliring samirono mring*. *Sekar gadung, gandhanyoooo*... Oooooooooong. Dhog..dhog..dhog...dhog. ..dhog..dhog...dhog.

 

Gatutkoco :

“ALUMNI 87 yokuwi : Huruf A kang tegese Aku, huruf L kang tegese Lilo, huruf U tegese Urip, huruf M kang tegese Manembah, huruf N kang tegese Ngabekti, I tegese Illahi. Kang mengku karep poro ALUMNI  diri pribadine ikhlas menowo urip iki amung manembah ngabekti marang Gusti. Wama kholaktul jinna wa ingsa illa liya’buduun...Menowo 87 kuwi tegese Poro Pandowo wis sampurno anggone nyecep ilmu neng pasinaone....ugo 87 nduweni karep, poro Pandowo tinanggenah menowo diri pribadine dewe gelem andum kamulyan marang sepadane urip, opo maneh tumrap sedulure sing sak tunggal pasinaon....kurang luweh ngono kuwi Wo Semar Wahyu ALUMNI 87 kuwi....”.

 

Semar :

“Mbegegeg ugeg-ugeg sak dhulito hmel..mhel.... Laaee....Laaaee.....,  Pancen lantip putro-putro Pandowo kuwi.....heeeeeeeh inggih Gus...mirengaken talikromo ingkang sampeyan ungelaken meniko, kulo Semar purun angon poro satrio ing Ngamarto.....”.

 

Dhog..dhog..dhog...dhog. ..dhog..dhog...dhog.


Tancep Kayon.

 

Mekaten lampahan Semar Boyong (Babare Wahyu ALUMNI 87) wonten lepat atur, kulo nyuwun pangapunten....Hayu hayu rahayu niskolo......

 

Wassalamu’alaikum wr.wb

J I N D I L

 

Tidak ada komentar:

Posting Komentar