WAYANG KULIT

Lakon   : Petruk Ngudoroso.

Dalang : Ki Sumelo Atur.

Gagrak : Waton Muni

(Jejeran Karang Kadempel).

Lhah..inggih meniko ingkang aran Karang Kadempel. Dalan tumuju Karang Kadempel ono gapuro. Sak nduwure gapuro ono gambar Garudo kang ono tulisane Bhinneka Tunggal Ika. Kanan kiring gapuro ono gendero werni  gulo-klopo.

Karang Kadempel ingkang gemah ripah loh jinawi, toto tentrem kerto raharjo, subur kang sarwo tinandur murah kang sarwo tinuku. Saben dedalan tinanduran wit turi kang katon ijo royo-royo. Kembang turi kang warno putih, gumandul ing wit e prasasat koyo ngulama’ kang lagi sujud. Sesawahan kang gumelar tinanduran pari prasasat koyo permadani kang kasebul angin. Polo pendem uwi gembili sak kendi-kendi, gedang rojo sak depo-depo. Timun kacang dele jagung sak jun-jun.

Ing wit-witan manuk podang podo nembang, manuk emprit, prenjak podo lunjak-lunjak, manuk kutut podo manggut-manggut, manuk jalak podo jingklak-jingklak.

Wanci enjang tabuh papat, mbok bakul cecolok obor sampun bidal wonten pasar, konco tani sami mangkul garu-luku kalih nggelak kebo sapi sinambi rengeng-rengeng suko-suko ati. Wanci enjang tabuh 6 lare-lare sampun bidal wonten ing pasinaon.

Wonten ing pinggiring Karang Kadempel wonten sendang kang asrep toyanipun. Kagem padusan konco tani ingkang bibar olah tetanen. Wanci enjang kagem ngguyang kebo sapi. Wanci sonten lare angon sami jagong, wanci surup kebo-sapi mantuk wonten kandange dewe-dewe. Karang Kadempel ketingan asri ugi ayem.

Lhah sinten to ingkang mandegani Karang Kadempel, mboten sanes inggih Ki Lurah Semar, inggih Bodronoyo, inggih Sang Hyang Ismoyo kang ngejowantan. Ki Lurah Semar nembe leyeh-leyeh saking katebihan kang putro Petruk Kanthong Bolong mrepeki ramane.

Petruk :

“Assalamu’alaikum wr.wb...”.

Semar :

“Wa’alaikumussalaam wr,wb.....eeee anakku thole Petruk, kanthi karaharjan praptamu ing Karang Kadempel kene...thole...?”

Petruk :

“Alhamdulillah...berkah pujo-pujine romo Semar...praptaku ing Karang Kadempel kene ora ono alangan opo-opo...’.

Semar :

“Ooo iyo thole...kowe mrene kok ijen, biasane karo kakangmu Gareng lan adimu Bagong...?”

Petruk :

“Kang Gareng ora iso teko kene Mo....mergo tonggone nduwe gawe, muk dek mau kang Gareng titip salam kangge Romo Semar...Bagong yo semono ugo ora biso mrene mergo ipene jarene nduwe gawe sunatan....liyo dino arep sowan dewe menyang ramane Semar...”.

Semar :

“Iyhoo..iyo..iyo...ora dadi ngopo....wong pancen urip bebrayan ki kudu tulung tinulung marang sakpadane urip...yo mlebu o omah disik...mbokmu kae olah-olah opo...nek ra eneng yo banyu-banyu kendi digowo rene....”.

Petruk :

“Iyhoo Moo.....Trus iki ngene Moo...tekaku menyang Karang Kadempel kuwi, pisan.. kangen karo ramane Semar, pindo.. kangen karo kahanan Karang Kadempel kang saiki wewangunan-wewangunan wis maju ora koyo pirang-pirang tahun kepungkur....”.

Semar :

“Iyho thole...saiki Karang Kadempel katon maju mergo nayoko projo kang di sroyo poro kawulo dasih sayuk rukun mengku jejibahane kanthi teteg, tutug kanggo majokake Karang Kadempel kene thole....”.

Petruk :

“Sakliyane kuwi Moo...wingi naliko ramane pethuk pakde Togog neng warung...aku krungu sruwing-sruwing sampeyan kojah perkoro wadhine ati...kuwi njajal jlentrehno moo...”.

Semar :

“Oalah thole...romo ki ra weruh opo-opo nek bab ngono kuwi...”.

Petruk :

“Iki udu perkoro bab eruh lan ora eruh kok moo...iki yo mung takon sing mbok omongake karo pakde Togog wingi kae...”.

Semar :

“Oalah...perkoro kuwi to.., ngene thole Petruk anake romo sing bagus...kanggo nyaranani kuwi ono limang perangan. Yokuwi : Sepisan, Ojo ngatonake kowe kuwi sopo neng sok sopo wae....amergo kang koyo mangkono kuwi, sing seneng marang awakmu ora butuh kuwi, lan sing serik ora bakal percoyo marang kowe. Kaping pindo, terusno lakumu sak suwene kowe ing dalan bebener, senajano kadangkolo kabecikan kuwi ora sak lawase diregani. Kaping telu, urip udu perkoro sopo sing apik, nangin urip kuwi sopo sing gelem tumindak kabecikan. Kaping papat, menowo teko menyang awakmu upamane alangan, ojo nduwe pikiran piye carane mbales sing luwih sengsoro...nanging pikirno carane mbales sing luwih apik. Kaping limo utowo kang pungkasan, terusno anggonmu dedungo lan ikhtiar, repotno awakmu sak jroning kabecikan sahinggo kang olo mau lungkrah dewe melu awakmu...”.

Petruk :

“Maturnuwun Moo....pisan gawe suwe ora njaluk pituture romo....”.

Semar :

“Oalah thole..romo ki ra ngerti opo-opo...yo muk ngono kuwi isane romo,,,”.

Petruk :

“Iki wis sore moo....aku yo wis mangan neng pawon diladeni mboke mau...aku tak bali...”.

Semar :

“Iyo thole Petruk...ora liwat tak balang dungo mugo-mugo penaringan slamet lakumu, ora liwat salame romo kanggo mantuku lan putuku, lan ora kelalen titip salam kanggo kakangmu Gareng lan adimu Bagong....”.

Petruk :

“Iyoo Mo..mengko salame romo tak sampekne...wis aku nyuwun pamit yo Moo... Wassalamu’alaikum wr.wb...”.

Semar :

“Wa’alaikumussalaam wr.wb.

---- Tancep Kayon ---